Voor de eenvoud wordt alleen de centrale geleiderlus voor elke fasewikkeling getoond. Op het tijdstip t1 in de figuur is de stroom in fase a maximaal positief, terwijl die in fasen b en c de helft van die waarde negatief is. Het resultaat is een magnetisch veld met een ongeveer sinusvormige verdeling rond de luchtspleet met een maximale uitwendige waarde bovenaan en een maximale inwaartse waarde onderaan. Op tijdstip t2 in de figuur (dwz een zesde van een cyclus later) is de stroom in fase c maximaal negatief, terwijl die in zowel fase b als fase a halfwaarde positief is. Het resultaat, zoals getoond voor t2 in de figuur, is opnieuw een sinusvormig verdeeld magnetisch veld maar 60° tegen de klok in gedraaid.
Onderzoek van de stroomverdeling voor t3, t4, t5 en t6 laat zien dat het magnetische veld blijft roteren naarmate de tijd vordert. Het veld voltooit één omwenteling in één cyclus van de statorstromen.
Het gecombineerde effect van drie gelijke sinusoïdale stromen, uniform verplaatst in de tijd en stromend in drie statorwikkelingen die uniform verplaatst zijn in hoekpositie, is dus het produceren van een roterend magnetisch veld met een constante grootte en een mechanische hoeksnelheid die afhangt van de frequentie van de elektrische voeding.
De roterende beweging van het magnetische veld ten opzichte van de rotorgeleiders zorgt ervoor dat in elk een spanning wordt geïnduceerd, evenredig met de grootte en de snelheid van het veld ten opzichte van de geleiders. Aangezien de rotorgeleiders aan elk uiteinde met elkaar zijn kortgesloten, zal het effect zijn dat er stromen in deze geleiders gaan lopen. In de eenvoudigste bedrijfsmodus zullen deze stromen ongeveer gelijk zijn aan de geïnduceerde spanning gedeeld door de geleiderweerstand.
Het patroon van rotorstromen voor het moment t1 van de figuur is in deze figuur weergegeven. Men ziet dat de stromen ongeveer sinusoïdaal zijn verdeeld rond de rotoromtrek en zodanig zijn geplaatst dat ze een koppel tegen de klok in op de rotor produceren (dwz een koppel in dezelfde richting als de veldrotatie).
Dit koppel dient om de rotor te versnellen en de mechanische belasting te roteren. Naarmate de rotatiesnelheid van de rotor toeneemt, neemt de snelheid ten opzichte van die van het roterende veld af. De geïnduceerde spanning wordt dus verlaagd, wat leidt tot een evenredige vermindering van de rotorgeleiderstroom en het koppel. De rotorsnelheid bereikt een constante waarde wanneer het door de rotorstromen geproduceerde koppel gelijk is aan het koppel dat bij die snelheid door de belasting vereist is, zonder dat er overtollig koppel beschikbaar is voor het versnellen van de gecombineerde traagheid van de belasting en de motor.
